ชื่อไทย ถั่วพู
ชื่อสามัญ Winged bean
ชื่อพฤกษศาสตร์ Psophocarpus tetragonolobus(L.) DC.
แหล่งกำเนิดที่มีความหลากหลายของพันธุ์ถั่วพูมาก ได้แก่ ประเทศอินโดนีเซีย และปาปัวนิวกีนี แต่ถั่วพูไม่เป็นที่นิยมปลูกเป็นการค้ามากนัก นอกจากในประเทศไทย
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ไม้เลื้อย ไม่มีเนื้อไม้อายุหลายปี ลำต้นเลื้อยพัน ใบเรียงสลับ ใบประกอบแบบขนนก ใบย่อย 3 ใบ ใบย่อยรูปไข่ โคนใบกลมและเบี้ยว ปลายใบแหลม ช่อดอกออกตามซอกใบ เป็นช่อกระจะ 2-10 ดอก กลีบเลี้ยงเชื่อมติดกันเป็นรูประฆัง ปลายแยกเป็น 5 กลีบ กลีบเป็นซี่สั้นๆ กลีบดอกมีสีระหว่างขาวและม่วงแดง น้ำเงิน แดง เกสรเพศผู้ 10 แบ่งเป็น 2 มัด มัดหนึ่ง 9 อีกมัดหนึ่งมี 1 อัน ผลเป็นฝักแบบถั่ว รูปขอบขนานถึงรูปแถบ มีหน้าตัดเป็นรูปสี่เหลี่ยม และมีปีกตามยาวแต่ละมุมของฝัก ปีกหยักแบบจักฟันเลื่อย สีเขียว เมล็ด 5-21 รูปกึ่งทรงกลม
- หัวถั่วพูใช้บำรุงร่างกาย แก้อ่อนเพลีย แก้ร้อนใน กระหายน้ำ แก้ไข้กาฬ
- ราก แก้โรคลมพิษกำเริบ ดีฟุ่ง ทำให้คลั่งเพ้อ ปวดท้อง ถั่วพูใช้รักษาสิวและโรคผิวหนังบางชนิด
- ตำรายาโบราณว่า ให้นำเมล็ดถั่วพลูมาต้มโดยคัดเอาเฉพาะเมล็ดแก่สีน้ำตาลเข้มจะรับประทานเมล็ดที่ต้มสุกเลยก็ได้ หรือนำเมล็ดที่ต้มสุกมาบดให้ละเอียดผสมน้ำสุกดื่มก่อนอาหาร 3 เวลา จะช่วยให้สุขภาพแข็งแรงเพิ่มกำลังวังชา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น